Historia wieży

[:pl]

Czternastowieczna wieża mieszkalna w Siedlęcinie (jedna z największych tego typu w Europie) została wzniesiona z kamienia na planie zbliżonym do prostokąta o wymiarach 20 na 14,5 m. Pierwotnie miała trzy kondygnacje oraz piwnice i otoczona była murem obronnym i fosą. Wieżę oryginalnie wieńczył krenelaż, którego ślady do dziś widoczne są na najwyższej kondygnacji wieży. Badania archeologiczne wykazały, że w murze obronnym znajdowała się niewielka wieża bramna, do której prowadził most.

Wieża w Siedlęcinie w XV wieku.
oprac. Paweł Rajski, Przemysław Nocuń

Po pożarze górnych pięter w 1575 roku wieżę podwyższono o jedną kondygnację i nakryto nowym czterospadowym dachem. W XVI wieku wybito również nowe okna oraz założono dwa nowe wykusze latrynowe.

Zapewne jeszcze w XVI wieku do wieży bramnej dostawiono budynek mieszkalny, na którego wschodniej ścianie zawieszono wykusz latrynowy (odkryty podczas badań archeologicznych). Najpóźniej w 1. połowie XVII wieku pomiędzy tym budynkiem a wieżą (przy jej południowo-wschodnim narożniku) wzniesiono nowożytny blok kuchenny.

Wieża i dwór w Siedlęcinie w 1. poł. XVII wieku.
oprac. Paweł Rajski, Przemysław Nocuń

Wieża książęca w Siedlęcinie została wzniesiona przy przeprawie przez Bóbr. Za jej fundatora uważa się Henryka I – księcia jaworskiego – który wybudował ją w latach 1313-1315 (według badań dendrochronologicznych). Kolejnym właścicielem wieży był bratanek Henryka I – książę świdnicki Bolko II Mały. Po jego śmierci wdowa – księżna Agnieszka – sprzedała wieżę dworzaninowi Jenchinowi von Redern. W rękach jego rodziny wieża pozostawała do połowy XV wieku. W kolejnych stuleciach obiekt wielokrotnie zmieniał swoich właścicieli aż w XVIII wieku znalazł się w posiadaniu rodu von Schaffgotsch, w którego rękach pozostał aż do 1945 roku.

Wieża i dwór w Siedlęcinie po przebudowie na przełomie XVIII i XIX wieku.
oprac. Paweł Rajski, Przemysław Nocuń

DLACZEGO WIEŻA W SIEDLĘCINIE JEST WIEŻĄ KSIĄŻĘCĄ, A NIE RYCERSKĄ?


[:]