Dwa pierwsze sezony badań (2008-2009) skupiły się na badaniach we wnętrzu wieży oraz w jej najbliższym otoczeniu. Celem badawczym było rozpoznanie podziału wnętrz (głównie parteru i piwnic) przed XVIII-wieczną przebudową oraz określenie pierwotnego przebiegu średniowiecznej fosy od strony południowej i zachodniej (odcinki zasypane w XIX i XX w.).
W trakcie badań wnętrza parteru udało się udokumentować kilka poziomów użytkowych (późnośredniowiecznych i nowożytnych), w tym relikty drewnianej podłogi (XV-wiecznej) oraz ceglanej posadzki (XVII-XVIII w.). Najważniejszym odkryciem było odsłonięcie podwaliny ściany działowej (średniowiecznej), ukazującej pierwotny podział wnętrza parteru, oraz dobrze zachowanej ściany (z fragmentem sklepienia kolebkowego) murowanej rampy, służącej najprawdopodobniej do transportu beczek z poziomu parteru do piwnic wieży (zniszczonej w XVIII w.). W zasypisku odkryto również fragment późnośredniowiecznej płytki wylotowej kanału grzewczego, co może wskazywać na istnienie w budynku w średniowieczu ogrzewania w typie hypokaustum (samego pieca dotąd nie zlokalizowano).
Podczas badań na zewnątrz wieży udało się uchwycić wewnętrzną krawędź fosy od strony południowej oraz zewnętrzną od strony zachodniej (materiał zabytkowy przemieszany, datowany od XV wieku wzwyż). Dodatkowo odsłonięto wczesnonowożytny mur oporowy fosy z dwiema masywnymi przyporami (o wysokości ponad 3 m) oraz zlokalizowano zapewne nowożytny most (rozpoznany i odsłonięty w latach 2012-2013).
W sezonach 2010-2011 skoncentrowano się na badaniach we wnętrzu przylegającej do wieży XVIII-wiecznej oficyny. Wykopy założone w jej południowo-wschodniej części (jedynej niepodpiwniczonej) przyniosły odkrycie średniowiecznego muru obwodowego (pierwotnie otaczającego wieżę), średniowiecznej fosy (zasypisko – następujące po sobie warstwy datowane od XV do XVIII w.) oraz narożnika prawdopodobnie XVI-wiecznego budynku, wznoszącego się tuż przy fosie. Na jego wschodniej ścianie zachowały się kamienne kroksztyny po wykuszu (raczej nie o charakterze latrynowym), zawieszonym nad dawną fosą. Rozpoznano również dwie fazy rozbudowy oficyny w kierunku wschodnim, które należy datować prawdopodobnie na stulecia: XVIII i XIX, oraz związane z tymi fazami poziomy użytkowe.
Prace w sezonach 2012 i 2013 skupione były na odsłonięciu i ocenie zachowania kamiennego mostu (XVII-wiecznego), który prowadził nad fosą przez sień dworu na wewnętrzny dziedziniec, z którego wchodziło się do wieży mieszkalnej. Podczas prac odkryto również kamienne opłaszczowanie stoków fosy (XV wiek) oraz odsłonięto nowożytny taras przed budynkiem dworu. W 2013 roku zinwentaryzowano oszkarpowany nasyp, którym prowadziła droga z wieży mieszkalnej do kościoła parafialnego.
W roku 2014 rozpoczęto badania na terenie dawnego podzamcza, które kontynuowano w kolejnych sezonach (2015-2017). Dodatkowo w 2015 roku rozpoczęto prace przy dawnej zamkowej kuchni.
W 2015 roku Stowarzyszenie „Wieża Książęca w Siedlęcinie” otrzymało dotację na projekt pn. „Książęca wieża mieszkalna w Siedlęcinie w świetle badań archeologicznych – podsumowanie wyników na 700-lecie wieży” (priorytet: Dziedzictwo kulturowe – Ochrona zabytków archeologicznych). Projekt polega na opracowaniu materiałów z siedmiu sezonów badań oraz wydaniu publikacji podsumowującej (w 2016 roku). DOFINANSOWANO ZE ŚRODKÓW MINISTRA KULTURY I DZIEDZICTWA NARODOWEGO.
Książka została wydana w 2016 roku.
Prowadzący badania archeologiczne:
